Η 5η Οκτωβρίου καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO ως παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών προκειμένου να τιμήσει και αναδείξει τον σημαντικό ρόλο και την επίδραση που ασκούν στη σχολική ζωή και γενικότερα την κοινωνική πραγματικότητα.
τον εμβληματικό ρόλο
αλλά και την καταλυτική επίδραση που διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός τόσο
στο επίπεδο της σχολικής ζωής όσο και στο πεδίο της κοινωνικής
πραγματικότητας.
Πηγή άρθρου: Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών – ανακοίνωση της ΠΕΚ | fresh-education
Πηγή άρθρου: Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών – ανακοίνωση της ΠΕΚ | fresh-education
αναδείξει αλλά και να
υπενθυμίζει σε όλες και όλους τον εμβληματικό ρόλο αλλά και την
καταλυτική επίδραση που διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός τόσο στο επίπεδο
της σχολικής ζωής όσο και στο πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας.
Πηγή άρθρου: Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών – ανακοίνωση της ΠΕΚ | fresh-education
Πηγή άρθρου: Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών – ανακοίνωση της ΠΕΚ | fresh-education
αναδείξει αλλά και να
υπενθυμίζει σε όλες και όλους τον εμβληματικό ρόλο αλλά και την
καταλυτική επίδραση που διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός τόσο στο επίπεδο
της σχολικής ζωής όσο και στο πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας.
Πηγή άρθρου: Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών – ανακοίνωση της ΠΕΚ | fresh-education
Πηγή άρθρου: Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών – ανακοίνωση της ΠΕΚ | fresh-education
Στον ∆άσκαλο, Κωστής Παλαμάς
Σµίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόµεινε ακόµη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναµη µεσ' το κορµί σου µένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωµένη.
Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει;
Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι ...
Κι ότι σ' απόµεινε ακόµη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναµη µεσ' το κορµί σου µένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωµένη.
Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει;
Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι ...
